**************ညေက်ာင္း(၁)**************
အံု႔မႈိင္းလာေသာတိမ္တိုက္ႀကီးသည္တအိအိႏွင့္မည္သည္ကိုသြားမည္မွန္းမသိဘဲအံု႔မႈိင္းလာေတာ့သည္မိုးဖြဲေလးမ်ားမိုးစက္ေလးမ်ားမွတဆင့္တျဖည္းျဖည္းသဲ
ႀကီးမဲႀကီးရြာလာေပသည္။
အ.ထ.က(၃)........ေက်ာင္းေလးသည္အံု႔မႈိင္းေနေသာအေရာင္ကိုသူတို႔ေက်ာင္း၏လ်ွပ္စစ္မီးမွာအန္မႏုိင္ပဲ႐ွိေနသည္။လ်ွပ္စီးတစ္ဝင္းဝင္းၾကားထဲတြင္ဆရာမ၏မ်က္ႏွာမွာတစ္ခုခုကိုစိုးရိမ္ေနသလို႐ွိသည္ညပိုင္းအပိုခ်ိန္ကို၁၀တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားသာတက္ရသျဖင့္တစ္ေက်ာင္းလံုးတြင္သူတို႔အေဆာင္သာလူ႐ွိ၏ဆရာမက၇ေယာက္သာ႐ွိ၏။ဝုန္းဟူေသာလ်ွပ္စီးလက္သံႏွင့္အတူေက်ာင္းသူတစ္ခ်ိဳ႕မွာလန္႔၍ေအာ္ၾကသည္။ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္သည္မိုးရြာေနေသာျပတင္းေပါက္မွအျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။သူမ၏အမည္မွာဆုလဲ့ေအာင္ျဖစ္သည္။သူမျပတင္းေပါက္မွဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပဲအမွတ္မထင္လွမ္း
ၾကည့္လိုက္သည္။မႈန္ဝါးဝါးႏွင့္ေက်ာင္းအေဆာင္၏ေဘးေရတမာပင္ေအာက္တြင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရပ္ေနသည္။ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးနစ္ေယာက္သူတို႔ဘက္ကိုၾကည့္ေနသည္။
"ဟင္ဘယ္သူပါလိမ့္ဒီေလာက္မိုးရြာႀကီးထဲမွာရပ္ေနတာ"
သူမစိတ္ထဲမွေရရြတ္လိုက္ကာျပတင္းေပါက္မွန္ကိုလက္ျဖင့္ေသခ်ာသုပ္၍ၾကည့္လိုက္သည္မေတြ႔ရေတာ့ေခ်သူမေသခ်ာၾကည့္ေနသည္အမွတ္မထင္သူၾကည့္ေနေသာျပတင္းေပါက္မွန္ေ႐ွ႕တြင္မ်က္ႏွာႀကီးေပၚလာသည္။သူမစူးစူးဝါးဝါးႏွင့္ထေအာ္လိုက္သည္။
"""အား........"""
အလိုလိုေၾကာက္စိတ္ျဖင့္ေနေနသူမ်ားျဖစ္သျဖင့္အကုန္လံုးမွာေၾကာက္ၿပီးသူမဘက္ကိုၾကည့္လိုက္ၾကသည္။သူမမွာေၾကာက္လြန္းသျဖင့္အသားမ်ားပါတဆက္ဆက္တုန္ေနသည္။
"ဟဲ့သမီးဘာျဖစ္တာလဲ"
အတန္းပိုင္ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေျပာလိုက္သည္
"သမီးေလဟိုဟိုဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုေတြ႔လိုက္တယ္ဆရာမ"
ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္ႏွာမွာဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ပင္ပ်က္သြား၏။အတန္းေဖာ္မ်ားမွာလည္းတစ္ခုခုကိုအထိတ္တလန္႔႐ွိေနသည္။
"သမီးဘယ္သူဘယ္သူကိုေတြ႔လိုက္တာဆရာမကိုေသခ်ာေျပာျပသမီး"
"ဝသုန္....ေလ ဆရာမ ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ေလ"
"ဘာသမီးဝသုန္႐ွင္းသန္႔ဟုတ္လားသူကေသၿပီေလသမီးရဲ႕သမီးအျမင္မွားတာလား"
"မဟုတ္ဘူးဆရာမေသခ်ာတယ္သမီးေသခ်ာကိုျမင္လိုက္တာ"
"ဟင္........"
ထိုအခ်ိန္တြင္မိုးခ်ဳန္းသံဝုန္းခနဲၾကားလိုက္ရသည္လန္႔ေနေသာေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားမွာေအာ္လိုက္
ၾကသည္။ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအမွတ္မထင္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေသာအခါသူတို႔စာသင္ေဆာင္ေ႐ွ႕တြင္ရပ္ေနေသာပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ေကာင္မေလးတစ္ကိုယ္လံုးလဲေရေတြစိုရႊဲလို႔ေသခ်ာပါသည္။
"ဟင္.....ဝသုန္႐ွင္းသန္႔"
သူမပါးစပ္မွေယာင္၍ထြက္သြားသည္။
*************ညေက်ာင္း(၂)***************
ထိုသို႔မျဖစ္ခင္တစ္ပတ္ခန္႔အလို........
ေက်ာင္း၏နာမည္ႀကီးအေခ်ာအလွဟုလည္းမမွားႏိုင္ေပ။စာကလည္းေတာ္၏မိဘအသိုင္းအဝိုင္းကလည္း
ျပည့္စံုသျဖင့္ဘာမွေျပာစရာမလိုေပသူ၏နာမည္မွာဝသုန္႐ွင္းသန္႔ျဖစ္သည္အတန္းထဲမွာစာကလည္းေတာ္သျဖင့္ဆရာမ၏အေရးေပးျခင္းခံရသည့္အျပင္ေကာင္ေလးမ်ား၏အထူးအေရးေပးခံရသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။သူနဲ႔ခ်စ္ႀကိဳက္ေနေသာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္႐ွိသည္။သူ႔ကစာလည္းအသင့္တင့္ေတာ္သည္သူ႔နာမည္မွာမင္းသန္႔စင္ျဖစ္သည္။တစ္ေန႔ေက်ာင္းအျပန္ဝသုန္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ပဲျပန္လာ
ၾကသည္။ေက်ာင္းႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းအေရာက္တြင္
"ဟဲ့...ဝသုန္ဟိုဘက္ကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲလာတာမင္းသန္႔စင္မဟုတ္လား"
"ဟင္....ဟုတ္တယ္မင္းသန္႔စင္မွမင္းသန္႔စင္အစစ္သူတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေနတာေပါ့"
ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္သူမ၏ေအာက္ႏွာခမ္းကိုကိုက္လိုက္သည္သူမ၏မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးမွာေဒါသေၾကာင့္အနီေရာင္အသြင္ေျပာင္းသြား၏။
"ေတာက္.....ေတြ႔မယ္"
ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာသူ၏သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုပင္မေစာင့္ပဲေျပးသြား၏။သူမအိမ္ထဲသို႔ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္လိုက္သည္။ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကေလးကိုခ်ၿပီးသူမအခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္သြား၏။သူမငိုသည္ဘာမွမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ေပ။သူမ၏အေမေနာက္တြင္ေရာက္လာသည္ကိုပင္မသိေခ်။
"သမီးေလးဝသုန္ဘာျဖစ္တာလဲသမီးငိုေနတာလား"
သူမဘာမွမေျပာေခ်။သူ႔အေမမွာႏွဖူးကိုလက္ျဖင့္စမ္းလိုက္သည္...
"ကိုယ္လည္းမပူပါဘူးသမီးဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးအေမသမီးေခါင္းကိုက္လို႔ပါ"
"ေဆးေသာက္ၿပီးအိပ္လိုက္ေနာ္ေကာင္းသြားမွာပါသမီး"
"ရတယ္အေမသမီးသက္သာပါတယ္သမီးအျပင္ခဏသြားဦးမယ္ေနာ္"
"သိပ္မၾကာေစနဲ႔ေနာ္သမီး"
"ဟုတ္အေမ"
သူမစက္ဘီးေလးဆြဲကာထြက္လာခဲ့သည္။သူမစိတ္ထဲမွေတြးလိုက္သည္...
"အင္းဒီအခ်ိန္ဆိုမင္းသန္႔စင္က်ဴ႐ွင္ျပန္မွာသူ႔ကိုေတြ႔မွျဖစ္မယ္ေတြ႔ကိုေတြ႔ရမယ္"
သူမေစာင့္ေနသည္သိပ္မၾကာလိုက္ပါမင္းသန္႔စင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ထြက္လာသည္။
"ေတာက္ထင္တယ့္အတိုင္းပဲေတြ႔မယ္"
မင္းသန္႔စင္တို႔မွာသူမကိုျမင္ရသားႏွင့္ပင္စက္ဘီးကိုမရပ္ပဲဆက္နင္းသြား၏သူမလည္းစက္ဘီးကိုနင္း၍လိုက္သြား၏။
"ဟဲ့ဝသုန္နင္ဘာကိစၥနဲ႔လိုက္တာလည္းနင္မေႏွာက္ယွက္နဲ႔"
"ဪ...နင္ကေျပာၿပီေပါ့အသစ္ရေတာ့ငါ့ကိုေျပာၿပီေပါ့"
"ဟုတ္တယ္ဝသုန္နင္ေျပာသလိုပဲခုငါနင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူးငါသူ႔ကိုပဲခ်စ္တယ္နင္ဆက္မလိုက္နဲ႔ေတာ့"
"ဘာ....ငါလိုက္ခ်င္လိုက္မယ္နင့္အေၾကာင္းပါလားနင့္ေကာင္မေလးကဘယ္သူလဲမွတ္တယ္ေဆာင္းႏွင္းသူပဲခ်စ္ၾကပါဟာရပါတယ္"
သူမစက္ဘီးကိုအ႐ွိန္စက္၍ဆက္မလိုက္ေတာ့ပဲေနလိုက္သည္။မ်က္ရည္မ်ားမွာလည္းစီးၾကလာခဲ့သည္။
သူမဘယ္အခ်ိန္ထိပင္ေၾကာင္၍ရပ္ေနမိမွန္းမသိေပသူမသူငယ္ခ်င္းဆုလဲ့ေအာင္လာမွသတိထားမိေတာ့သည္။
"ဟဲ့ဝသုန္နင္ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟ"
"ငါဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဟာ"
"ဪ..ဒါနဲ႔နင္သိလားမင္းသန္႔စင္ေလငါတို႔လမ္းထိပ္ကအေအးဆိုင္မွာဟိုေဆာင္းႏွင္းသူနဲ႔ထိုင္ေနတယ္ဟအဲတာဘာသေဘာလဲဟင္"
"နင္ေျပာတာတကယ္လားလဲ့ေတြ႔မယ္အဲေကာင္ကိုငါအဲလိုသစၥာမ႐ွိတယ့္ေကာင္ေတြကိုမုန္းတယ္"
ဆုလဲ့ေအာင္ပင္တားခ်ိန္မရလိုက္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔စက္ဘီးႏွင့္လွည့္အထြက္ကားတစ္စီးကအလာလံုးဝရပ္တန္႔ခ်ိန္မရလိုက္ပဲ....
"က်ီ............ဒုန္း......"
"ဝသုန္.......သူငယ္ခ်င္း"
အနား႐ွိလူမ်ားမွာလည္းဝိုင္းလာၾကသည္။
"ဟယ္အသက္႐ွိေသးလားမသိဘူးေဆးရံုကားေခၚၾကပါဟျမန္ျမန္ေလး"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ဆူညံသြားၾကသည္။ဆုလဲ့ေအာင္မွာသူ၏သူငယ္ခ်င္းကိုေပြ႔ထား၏။
"ဝသုန္နင္ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္အားတင္းထားေနာ္ေဆးရံုကားလာေနၿပီေနာ္အားတင္းထားေနာ္"
"ငါ....မင္း..မင္းသန္႔စင္နဲ႔သူ႔ေကာင္မကိုမေက်နပ္ဘူး....အ...ငါ..ငါ...ကလဲ့စားေခ်.....အ"
ေသြးမ်ားပါးစပ္ထဲမွအန္ထြက္လာကာၿငိမ္ၾကသြား၏။
"သူငယ္ခ်င္းဝသုန္....ဝသုန္အျဖစ္ဆိုးလွပါလားဟာ"
"ဟယ္ေကာင္မေလးေသသြားၿပီနဲ႔တူတယ္ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာေလးနဲ႔သနားပါတယ္"
ေဝဖန္သံမ်ားစုပ္သပ္သံမ်ားကိုေက်ာ္လြန္၍လူနာတင္ကားသံမွာေပၚေပါက္လာ၏။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အေလာင္းကိုလာ၍သယ္သြားၾက၏။ဒါေပမယ့္လူအမ်ားသတိမထားမိသည္မွာေသြးအလိမ္းလိမ္းၾကားထဲမွအျဖဴေရာင္မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ေဝ့ခနဲၾကလာျခင္းပင္ျဖစ္သည္
သိပ္မၾကာပါမိုးေပါက္မ်ားမွာလည္းသဲသဲမဲမဲရြာခ်လာသည္ညိဳမဲေနေသာေကာင္းကင္ႀကီးႏွင့္မိုးေရေပါက္တို႔မွာဝမ္းနည္းေနသည္ကိုေဖာ္ျပသေလာကံဆိုးမိုးေမွာင္ၾကသည္ကိုေဖာ္ၫႊန္းသည္ေလာေတြး၍မရႏိုင္ေပ။
ထိုေန႔ညေနအခ်ိန္အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းေလးမွဆယ္တန္းညေက်ာင္းမွာလူအေတာ္အသင့္ဆံုေနၿပီျဖစ္သည္။ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတစ္ေယာက္စဥ္းစားေနသည္...
"ဒီေန႔ဟိုေကာင္မေလးဝသုန္ေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနပါလားဘာမ်ားလုပ္ေနလဲမသိဘူးေနမေကာင္းဘူးလား"
ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင္ဝသုန္႐ွင္းသန္တို႔မွာအလြန္ပင္ရင္းႏွီးၾကသည္စာကလည္းေတာ္သျဖင့္ဆရာမအလိုလိုက္ထားသူလည္းျဖစ္သည္။ဝသုန္မွာေက်ာင္းလာရင္အျမဲတမ္းဆရာမဆီသို႔သြားကာဆရာမကိုကူလုပ္ေပးရင္းဆရာမႏွင့္အတူတူပင္အခန္းထဲသို႔ဝင္ေနၾကျဖစ္သည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳစိတ္ထဲမွာေတာ့ထင့္ေနသည္နားေနခန္းထဲမွာလည္းသူတစ္ေယာက္သာ႐ွိေတာ့သည္သူခဏေစာင့္ေနသည္တံခါးဘက္ကိုလွည့္ထိုင္လို႔ေပါ့..
ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ကေလးနဲ႔ခပ္သုတ္သုတ္ေလ်ွာက္လာေသာေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေသခ်ာပါသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔...။မ်က္ႏွာကျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္နဲ႔တစ္ကိုယ္လံုးလဲေရေတြရႊဲလို႔
"သမီးဝသုန္ဘာျဖစ္လာတာလဲေနမေကာင္းဘူးလားမိုးေတြလည္းစိုလို႔...ဟင္..အသားေတြလည္းေအးစက္ေနပါလားျဖဴဖက္ျဖဴေရာ္နဲ႔သမီးဒီေန႔နားလိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ"
အသံကလည္းတစ္မ်ိဳးအက္ကြဲကြဲ႐ွတတျဖစ္ေနသည္
"သမီးအသံလည္းမေကာင္းပါလားအရမ္းေနမေကာင္းျဖစ္ေနလားဆရာမတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းရမလား"
"ရတယ္ဆရာမသမီးအေဖာ္ပါတယ္ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္"
"ေအးသမီးဂ႐ုစိုက္ေနာ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏ေနာက္ေၾကာကိုၾကည့္ရင္းထူးေတာ့ထူးပါတယ္ဟုေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။သူမလည္းအခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲအတန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။႐ုတ္တရက္ေဝါခနဲရြာခ်လာေလမိုးကသဲသဲမည္းမည္းဆိုင္းမဆင့္ဘံုမဆင့္ပဲရြာခ်လိုက္သည္
"ဪ...မိုးကလည္းေကာင္မေလးေတာ့မိုးထပ္မိျပန္ၿပီ"
သူမအတန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္ေသာအခါပထမဆံုးသတိထားမိသည္ကဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အတန္းပင္ျဖစ္သည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ပင္မဟုတ္ဆုလဲ့ေအာင္ပါမလာေခ်။
"မဂၤလာပါဆရာမ.."
"ေအးကြယ္မဂၤလာပါ..ဒါနဲ႔ဆုလဲ့ေအာင္ဘာျဖစ္တာလဲဒီေန႔မလာဘူးလားဝသုန္ကေတာ့ေနမေကာင္းလို႔ခုနေလးတင္ဆရာမျပန္လႊတ္လိုက္တယ္"
"ဆုလဲ့ေအာင္ေနေကာင္းပါတယ္ဆရာမသားေတာင္
ျမင္လိုက္ေသးတယ္ဆရာမ"
"ေအးေအးအေၾကာင္း႐ွိလို႔ေနမယ္ေအးေအးမေန႔ကဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ"
မင္းသန္႔စင္၏ေျဖ႐ွင္းခ်က္ကိုဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာစာနဲ႔အေၾကာင္းျပကာေက်ာက္သင္ဘုန္းတြင္စာေရးမလို႔လုပ္ေနစဥ္အခန္းေ႐ွ႕မွေခၚသံႏွင့္အတူဆုလဲ့ေအာင္မ်က္ႏွာလည္းပ်က္ေနသည္ငိုထားဟန္တူသည္။
"ဆရာမ...."
"ဟင္...သမီးဘာျဖစ္လာတာလဲေျပာေလ"
သူမငိုရင္းေျပာလိုက္သည္
"ဆရာမဝသုန္ရယ္ကားတိုက္လို႔ဆံုးၿပီဆရာမညေန၅နာရီခြဲေလာက္က"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္ႏွာမွာအလြန္အံ့ေအာသြားပံုေပၚေနသည္အတန္းထဲ႐ွိလူမ်ားမွာလည္းေတာ္ေတာ္အံ့ေအာတုန္လႈပ္ေနသည္အထူးသျဖင့္မင္းသန္႔စင္ႏွင့္ေဆာင္းႏွင္းသူတို႔ပင္ျဖစ္သည္။
"သမီးရယ္ဟုတ္လို႔လားခုနေလးမွဆရာမနဲ႔ေတြ႔ေသးတယ္ေလသမီးရယ့္"
"သမီးလက္ထဲမွာသူဆံုးသြားတာဆရာမခုသူ႔အေလာင္းေတာင္ရင္ခြဲရံုမွာအိမ္ေတာင္မသယ္ရေသးဘူးဆရာမ"
ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳဘာေျပာရမွန္းပင္မသိေပအတန္းထဲ႐ွိလူမ်ားမွာလည္းတစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႔ဆူညံေနၾကသည္။
"ဒါဆိုခုမဆရာမဆီလာတယ့္ဝသုန္က......"
ထိုစဥ္ဖ်က္ခနဲပ်က္သြားေသာလ်ွပ္စစ္မီးႏွင့္အားခနဲေအာ္သံမီးဖ်က္ခနဲျပန္လာေသာအခါရိပ္ခနဲအရိပ္တစ္ခုနဲ႔ပံုလ်က္သားလဲက်ေနေသာေဆာင္းႏွင္းသူကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ေက်ာင္းအျပင္ဘက္မွေက်ာင္းထဲသို႔လွမ္းၾကည့္ေနေသာပန္းေရာင္ဝတ္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးကိုျမင္လိုက္ရသည္။
အပိုင္း(၃)မနက္ျဖန္တင္ေပးမည္။
************ညေက်ာင္း(၃)*************
ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္မေန႔ကျဖစ္ပ်က္သြားေသာကိစၥကိုမယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ေနသည္ဆရာမမ်ားကလည္းသူ႔ကိုေမးျမန္းၾကသည္။မည္သို႔ေျဖရမွန္းပင္မသိေျခ။
"ဟဲ့မခ်ိဳနင့္အတန္းကေကာင္မေလးသနားပါတယ္ေနာ္သူကိုဂုဏ္ထူးေတာင္မွန္းထားတာဆိုသနားပါတယ္ေနာ္"
"ဟုတ္တယ္ေနာ္မေန႔ကေဆာင္းႏွင္းသူမူးလဲသြားတာဆိုဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုျမင္ၿပီးေတာ့ေလ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာသူ၏တပည့္အရင္းကိုမကြၽတ္မလြတ္ေသးဘူးလို႔ေျပာရေကာင္းလားဆိုၿပီးေဒါသကထြက္သြား၏
"အဲတာဘယ္သူေျပာတာလည္းအမအဲလိုမဟုတ္တာကိုမေျပာပါနဲ႔"
"အဲလိုသေဘာမဟုတ္ပါဘူးခ်ိဳခ်ိဳရယ္အမေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ေဝ့တက္လာေသာမ်က္ရည္မ်ားကိုသာထိန္းထားရ၏။
ေဆာင္းႏွင္းသူ သူမမွာသူငယ္ခ်င္းအေပၚသစၥာေဖာက္မိသလိုျဖစ္သြားမိသည္မေန႔ကသူမျမင္လိုက္ရသည္မွာဝသုန္႐ွင္းသန္႔အစစ္ေပသူမကိုယ္ကိုလည္းေနာက္ေက်ာမလံုေပ။သူမကခုေဆးရံုေပၚမွာျဖစ္သည္။
မ်က္လံုးမ်ားမွာေလးလံလွေသာ္လည္းအားယူၿပီးဖြင့္
ၾကည့္လိုက္သည္။မ်က္ႏွာၾကက္ျဖဴျဖဴႀကီးမ်ားႏွင့္လည္ပတ္ေနေသာပတ္ကာသူ႔ကိုၾကည့္ေနေသာမ်က္ႏွာ
ႀကီးဝသုန္၏မ်က္ႏွာႀကီးျဖစ္သည္။
"အား................."
သူေၾကာက္လန္႔သြား၍ေအာ္လိုက္မိသည္။ေဘးနားမွေစာင့္ေနေသာသူမအေဖႏွင့္အေမပင္လန္႔သြား၏။
"ဘာျဖစ္တာလဲသမီးရလာၿပီလားဟင္"
သူမဘာကိုမွမေျပာႏိုင္ေပအရင္ဆံုးေတာင္းမိတာကတစ္ခုတည္းသာ
"အေမ..ေရ...ေရေပးပါ"
"ေအးသမီးေရာ့ျဖည္းျဖည္းေသာက္သမီး"
သူမအငမ္းမရေရကိုေသာက္ၿပီးေဘးတစ္ဝိုက္ကိုငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။ကိုယ္မွာလည္းေခြၽးေတြနဲ႔ေနာက္ေက်ာမလံုသလိုျဖစ္ေနသည္။
"သမီးဘာျဖစ္ေနတာလဲဘာကို႐ွာေနတာလဲဟင္"
"ဟို...ဟို..ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ေလသူ႔ကိုေတြ႕တယ္အေမသမီးသူ႔ကိုေၾကာက္တယ္"
"ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မ႐ွိပါဘူးဘယ္သူမွမ႐ွိဘူးအေဖနဲ႔အေမပဲ႐ွိပါတယ္"
"မဟုတ္ဘူးသူ႐ွိတယ္႐ွိကို႐ွိတယ္"
"ဆရာဝန္ေခၚေပးမယ္ေနာ္သမီးေနာ္"
ေဆာင္းႏွင္းသူမွာတစ္ခုခုကိုအလြန္အမင္းေၾကာက္လန္႔ေနဟန္တူသည္။သိပ္မၾကာလိုက္ပါဆရာဝန္ေရာက္လာသည္။
"သမီးေခါင္းမူးေသးလား"
"ဟင့္အင္းမမူးဘူးဆရာသမီးသူ႔ကိုေတြ႔ေနရတယ္"
"သမီးဆရာ့ကိုၾကည့္ဆရာေျပာမယ္သမီးခုေနမေကာင္းေသးလို႔ေနာ္ျမင္ခ်င္ရာျမင္ေနတာေနာ္ဆရာအိပ္ေဆးထိုးေပးမယ္ေနာ္"
ဆရာ၀န္မွာသူမကိုအိပ္ေဆးထိုးေပးလိုက္သည္သူမအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
"ဆရာသူ႔အေျခအေနကိုေျပာပါဦးဆရာ"
"အင္းဒါမ်ိဳးကျဖစ္တက္ပါတယ္စိတ္မပူပါနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားေနပါတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာအားကိုးပါတယ္ေနာ္"
ဆရာဝန္၏ေနာက္ေၾကာကိုၾကည့္ရင္းသူမသမီးအတြက္စိတ္ပူေနသျဖင့္ရနက္မေအးႏိုင္႐ွာေပ။
ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းသံမွာက်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္။အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းမွာညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ျဖစ္သည္။ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ဆုလဲ့ေအာင္တို႔မွာေဆာင္းႏွင္းသူ၏သတင္းကိုေမးရန္ေဆးရံုထဲသို႔ေရာက္လာၾကၿပီျဖစ္သည္။ေဆးရံုအတြင္းလႈပ္႐ွားသြားလာေနသူမ်ားျဖင့္စည္ကားေနသလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။ေဆာင္းႏွင္းသူတို႔၏အခန္းနားကိုေရာက္လာသည္ေကာ္ရစ္တာကေနအခန္းဘက္သို႔ေလ်ွာက္လာခ်ိန္တြင္ေဘးမွပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳကိုဝင္တိုက္သြား၏။သိပ္အရမ္းႀကီးတိုက္တာမဟုတ္သျဖင့္သူမမွာစိတ္ထဲသိပ္မထားေပ။သို႔ေသာ္အေမႊးနံ႔တစ္ခုကသူမအားသတိထားမိေစသည္။အိုဒီကလုန္းေရေမႊးနံ႔ထိုေရေမႊးသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔သံုးေနၾကေရေမႊးပင္ျဖစ္သည္။သူမေနာက္ကိုျမန္ျမန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ေကာင္မေလးမွာမ႐ွိေတာ့ေပ။
"စိတ္ထင္လို႔ေနမွာပါဒီေရေမႊးသံုးတယ့္လူေတြ႐ွိတာပဲငါကလည္းေနာ္"
သူမစိတ္ထဲကေရရြတ္မိသည္။ေဆာင္းႏွင္းသူ၏အခန္းေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာၿပီျဖစ္သည္သူမတံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။အထဲမွေဆာင္းႏွင္းသူ၏အေမမွာတံခါးလာဖြင့္ေပး၏။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာျပံဳးျပလိုက္သည္။
"ဪ..ဆရာမတို႔လာပါလာပါ"
ေဆာင္းႏွင္းသူ၏အေမမွာဝမ္းသာအားရပင္ဆီးႀကိဳသည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္းအခန္းထဲသို႔ဝင္လိုက္သည္။
"ကေလးအေျခအေနဘယ္လိုေနလဲအမ"
"မေျပာခ်င္ပါဘူးဆရာမရယ္ခုေလးတင္အိပ္ေဆးထိုးလိုက္ရတယ္သူ႔နားကိုဝသုန္႐ွင္းသန္႔ဆိုလားပဲသူလာေနတယ္ပဲေျပာေနတယ္ဆရာမရယ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳႏွင့္ဆုလဲ့ေအာင္တို႔မွာတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္းအံ့ေအာေနၾကသည္။
"ဘယ္သူဆရာမသူျမင္ေနရတယ္ဆိုတာ"
""ဝသုန္႐ွင္းသန္႔တယ့္ဆရာမ""
သူတို႔ေျပာေနရင္းအမွတ္မထင္ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္
ျမင္လိုက္ေသာအရာကကကၠိဳပင္အိုႀကီးေအာက္မွတိုက္ခန္းေလးအဲမွာဝသုန္႐ွင္းသန္႔ရဲ႕အေလာင္းက႐ွိေသးသည္။ထိုကၠိဳပင္ဘက္မွလာေသာေလၾကမ္းတစ္ခုကတံခါးကိုဝုန္းခနဲေစာင့္ပိတ္သြားေစသည္။
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္ေဆာင္းႏွင္းသူ၏အေမကိုဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အေၾကာင္းကိုအလံုးစံုေျပာျပလိုက္၏။
"ဒါဆိုကြၽန္မသမီးေလးကိုကလဲ့စားေျခမလို႔ေပါ့"
"အဲလိုေတာ့မေျပာပါနဲ႔အမကြၽန္မတို႔ကဗုဒၶဘာသာေတြပါဘုရားေဟာနဲ႔ဆန္႔ၾကင္တာလား"
"ကြၽန္မကေတာ့ဘုရားကိုလည္းယံုတယ္ဝိညာဥ္ေတြကိုလည္းယံုတယ္"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာေနသည္ကိုဆုလဲ့ေအာင္မွၾကားဖ်က္၍ေျပာလိုက္သည္။
"အန္တီဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကစိတ္ေကာင္းအရမ္း႐ွိတယ့္သူပါသူမ်ားအေပၚနစ္နာေအာင္သူတစ္ခါမွမလုပ္ခဲ့ပါဘူး"
"ဟုတ္တယ္အမကြၽန္မတပည့္အေၾကာင္းကိုကြၽန္မသိတယ္သူကသိပ္ျဖဴစင္တယ့္မိန္းကေလးပါ"
"အင္းကြၽန္မလည္းနားလည္ပါတယ္သူ႔မိဘေတြရင္
က်ိဳး႐ွာမွာေနာ္"
"ဟုတ္တာေပါ့ခုထိအေလာင္းျပန္ေတာင္မသယ္ရေသးဘူးေလဒီေဆးရံုမွာပဲ"
ေဆာင္းႏွင္းသူ၏အေမသည္စိုးရိမ္မႈကပိုမိုျမင့္တက္သြား၏။
"ကဲအမစကားေျပာလည္းေကာင္းေနလို႔အခ်ိန္ေတာင္လင့္ေတာ့မယ္သြားခြင့္ျပဳဦးေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္းခပ္သုတ္သုတ္ပင္ျပန္၍ထြက္လာခဲ့သည္။ေကာ္ရစ္တာကိုျဖတ္အေလ်ွာက္ခုနအိုဒီကလုန္းေရေမႊးနံ႔ကိုရလိုက္သည္ဒီတစ္ခါေတာ့ေနာက္ကိုလွည့္အၾကည့္သူမႏွင့္ခပ္လွမ္းလွမ္းတြက္ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ေကာင္မေလးရင္ခြဲရံုဘက္သို႔ဦးတည္သြားေနသည္သူတို႔နဲ႔တျဖည္းျဖည္းေဝးၿပီးရင္ခြဲရံုနားအေရာက္ေကာင္မေလးကသူတို႔ကိုလွည့္ၾကည့္ေနသည္ေသခ်ာပါသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္းစိတ္ထဲမွ
"သမီးေလးေရအမ်ွအမ်ွအမ်ွသမီးရယ္ဆရာမတို႔နဲ႔ဘဝျခားေနၿပီေလသမီေလးရယ္"
မ်က္ရည္မ်ားကေဝ့တက္လာသည္ဆုလဲ့ေအာင္သတိေပးကာမွသူမရိပ္မိေအာင္ေန၍အမူအရာကိုျပင္လိုက္သည္။
"ဆရာမဘာၾကည့္ေနတာလဲသြားမယ္ေလ"
"ေအးေအးသမီး"
သူလမ္းေလ်ွာက္ရင္းေနာက္ကိုလွည့္အၾကည့္တြင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္။အနီေရာင္ေတာက္ေနေသာညေနဆည္းဆာတိမ္အလွနဲ႔အိပ္တန္းဝင္ငွက္တို႔ပ်ံ
သန္းေနပံုကသူမကိုပိုမိုငိုခ်င္လာေအာင္လႈံ႔ေဇာ္ေနသလိုပင္ျဖစ္ေနသည္။
<))<<<))<<<)<
မင္းသန္႔စင္တစ္ေယာက္စိတ္ထဲတြင္တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနသည္စာလုပ္ရမွာသိပ္စိတ္မပါေပ။သူ၏စိတ္ထဲတြင္ဘာမွအျပစ္ေျပာစရာမ႐ွိေသာဝသုန္ကိုလမ္းခြဲမိတာကတစ္မ်ိဳးသူနဲ႔လမ္းခြဲၿပီးမိနစ္ပိုင္းမွာတင္မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ဝသုန္ေသဆံုးသြား၏။ဝသုန္သူ႔ကိုမေက်မနပ္ျဖစ္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ညပိုင္းအစကစာၾကည့္ရတာသူ႔အတြက္ဘယ္လိုမွမျဖစ္ေပခုေတာ့စာၾကည့္ရတာစိတ္ထဲမသိုးမသန္႔ျဖစ္ေနသည္။ထိုစဥ္အေပၚမွပ်ံငန္းေအာ္ဟစ္သြားေသာငွက္ဆိုးထိုးသံေၾကာင့္ေနာက္ေၾကာမလံုသလိုျဖစ္လာသည္။သို႔ေသာ္သူစိတ္တင္းထား၍စာကိုအာရံုစိုက္ကာၾကည့္ေနသည္။သူ၏နားထဲတြင္ေျခသံတ႐ွပ္႐ွပ္ၾကားေနသည္။
"႐ွပ္....႐ွပ္.....႐ွပ္...."
ညီးညဴသံလိုလိုတစ္ခုခုကိုအခဲမေက်သလိုေအာ္ဟစ္သလိုငိုသံလိုလိုအသံကိုလည္းၾကားလိုက္သည္။သူစာကိုပဲအာရံုစိုက္သည္မည္သည္ကိုမွမၾကည့္သို႔ေသာ္သူ၏မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တံခါးေပါက္အေပၚမွက်လာေသာေရတစ္စက္ကသူ႔စာအုပ္ေပၚေပါက္ခနဲ...
"ဟင္"
သူအေပၚသို႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ျပတင္းေပါက္အေပၚေဘာင္မွေအာက္သို႔ေစာက္ထိုးအေနအထားႏွင့္ဂသုန္႐ွင္းသန္႔။သူအရမ္းလန္႔ကာခုန္ျဖင့္ေနာက္ျပန္လဲ
ၾကသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကအေပၚမွာလက္႐ွည္႐ွည္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကိုဆန္႔တန္း၍ႏႈတ္မွလဲအက္ကြဲကြဲသံႀကီးျဖင့္
"မင္းသန္႔စင္နင္ေျပးမလႊတ္ဘူးသစၥာမ႐ွိတယ့္ေကာင္နင့္ကိုငါသက္မယ္"
"ဝသုန္မဟုတ္ဘူးငါေျပာျပမယ္မဟုတ္ဘူးမဟုတ္
ဘူး"
"ဟားဟားဟား....သက္မယ္မင္းသန္႔စင္နင့္ကို...
ဟားဟားဟား"
သူမ၏႐ွည္လ်ွားေသာလက္ႀကီးႏွစ္ဖက္ျဖင့္မင္းသန္႔စင္၏လည္ပင္းကိုညစ္လိုက္သည္ေအးစက္ေသာအထိအေတြ႔ေၾကာင့္လိပ္ျပာလြင့္မတက္ျဖစ္ေနရင္းအသက္ကလည္း႐ႈမရပဲေလာကႀကီးႏွင့္အဆက္အသြယ္ပ်က္သြားသည္။
အပိုင္း(၄)မနက္ျဖန္တင္ပါမည္အားနည္းမႈ႐ွိပါကမန္႔သြားၾကပါ။ေက်းဇူးတင္ပါသည္အၾကံေပးမႈလက္ခံပါသည္။ကြၽန္ေတာ္ဉာဏ္႐ွိသေလာက္တင္ျပျခင္းျဖစ္သည္။copyလံုးဝမဟုတ္ပါ။
***************ညေက်ာင္း(၄)***************
မင္းသန္႔စင္တစ္ေယာက္စာၾကည့္စားပြဲေပၚတြင္ေမွာက္၍ေနသည္။သူအထိတ္တလန္႔ႏွင့္႐ွိေနသည္သူကိုယ္တိုင္တကယ္ျဖစ္မွန္းမသိမျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။သို႔ေသာ္ေသခ်ာသည္သူတကယ္ေတြ႔တာေအးစက္ေသာလက္ႏွစ္ဖက္၏အထိအေတြ႔သူဘယ္လိုမွေမ့မရေခ်။သူ႔လည္ပင္းကိုသူစမ္းၾကည့္သည္။
"ငါဘာျဖစ္သြားတာလဲသူတကယ္လာတာလားမသိဘူး"
ေၾကာက္စိတ္ကအႀကီးအက်ယ္လႊမ္းမိုးေနသည္ေနာက္ဆံုးေတာ့သူစာထဲကိုပဲစိတ္ႏွစ္မယ္ဆိုၿပီးသူစာၾကၫ့္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။စာၾကည့္ေနလို႔နာရီဝက္ပင္မျပည့္ေသးသူ၏ေနာက္စာအုပ္စင္မွစာအုပ္တစ္အုပ္ကသူ႔အလိုလိုေနရင္းျပဳတ္က်သည္သူထိတ္ခနဲလန္႔သြားသည္။
"အင္းငါဆက္ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးအေမတို႔အခန္းထဲသြားအိပ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္"
သူ႔အေမတို႔အခန္းေ႐ွ႕ေရာက္ေသာအခါအခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။
"အေမတံခါးဖြင့္ပါဦး....အေမ"
သူ႔အေမမွာအိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္တံခါးကိုလာဖြင့္ေပးသည္
"သားဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"သားအေမတို႔နဲ႔အိပ္ခ်င္လို႔အေမ"
"ဟယ္သားေခြၽးေတြလဲရႊဲလို႔ပါလားဘာျဖစ္တာလဲသား"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးအေမအိပ္မက္ဆိုးေတြမက္လို႔ပါ"
"သားဘုရားမ႐ွစ္ခိုးဘူးနဲ႔တူတယ္လာလာသားလာအိပ္"
သူ႔ကိုေခၚသြား၏။မင္းသန္႔စင္မွာလည္းအနည္းငယ္စိတ္ေအးသြားသည္။အေဖအေမတို႔၏အရိပ္သည္ေအး
ျမပါလားဟုေတြးကာစိတ္ေအးလက္ေအးျဖင့္အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။
"ကလင္....ကလင္....ကလင္"
အိပ္ေ႐ွ႕ကလူေခၚဘဲလ္သံေၾကာင့္သူတို႔မိသားစုလန္႔ႏိုးသြားၾကသည္။
"ဒီအခ်ိန္ႀကီးဘယ္သူလဲကြာအိပ္ေရးပ်က္လိုက္တာ"
"အေရးႀကီးလို႔လားမသိဘူးသြားဖြင့္ေပးလိုက္ပါဦး"
မင္းသန္႔စင္၏အေဖသည္တံခါးကိုမဖြင့္ခင္အိမ္ေ႐ွ႕ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ေကာင္မေလးသူတို႔ဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လို႔စိတ္ထဲမွာမသိုးမသန္႔ျဖစ္သြားသည္။
"ဘယ္သူလဲဟေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဒီအခ်ိန္ႀကီး"
သူတံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္ေသာအခါဘယ္သူမွမ႐ွိေပ။
"ဟင္ဘယ္ေရာက္သြားပါလိ္မ့္ကြာ"
သူအိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနသည္ထင္၍မ်က္လံုးကိုေသခ်ာပြတ္၍ၾကည့္သည္မ႐ွိေတာ့ေပ။ထိုစဥ္
"ဘယ္သူလဲအေဖ"
"ေဟ...ဘယ္သူလဲမသိပါဘူးကြာခုမ႐ွိေတာ့ဘူးကြ"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ပင္သူတံခါးကိုေသခ်ာျပန္ပိတ္လိုက္သည္မ်က္ႏွာအမူအရာမွာေတာ့သိပ္မေကာင္းေပ။
"အေဖဘယ္သူလဲဗ်ေသခ်ာေျပာပါဦး"
"ေအးငါလည္းထူးဆန္းေနတာကြပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးကြငါသြားၾကည့္ေတာ့မေတြ႔ေတာ့ဘူးကြ"
"ပန္း...ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးဟုတ္လား"
မင္းသန္႔စင္၏ေၾကာက္လန္႔ေသာအမူအရာေၾကာင့္သူ၏အေမမွာပို၍စိတ္ထဲတြင္တစ္မ်ိဳးႀကီးျဖစ္သြားသည္။
"ဟုတ္တယ္ေလကြာဘာျဖစ္လဲ"
"အဲတာေလဝသုန္႐ွင္းသန္႔ဗ်"
"ဟာအဲတာဆိုဟိုတစ္ေန႔ကကားတိုက္လို႔ဆံုးသြားနယ့္ေကာင္မေလးေပါ့"
"ဘုရားဘုရား"
သူတို႔မိသားစုသံုးေယာက္အိပ္ရာထဲမွာအေတြးကိုယ္စီႏွင့္ျပန္အိပ္၍မရပဲျဖစ္ေနေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ညအေမွာင္၏စိုးမိုးမႈေအာက္တြင္ေဆးရံု၏မီးအလင္းေရာင္မွာမထိုးေဖာက္ႏိုင္ေအာင္ပင္ပိန္းပိန္းေမွာင္ေနသည္လမိုက္ညလည္းျဖစ္သျဖင့္ပိုဆိုးသည္။ညဘက္၏ပိုးေကာင္မ်ားေအာ္သံသည္ဆူညံလ်က္႐ွိသည္။ေဆာင္းႏွင္းသူမွာတစ္ေရးႏိုးလာသည္။သူမ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ျခင္း
ဟိုတစ္ခါကလိုဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏မ်က္ႏွာႀကီးမျမင္ရသ
ျဖင့္စိတ္အနည္းငယ္သက္သာသြားသည္။
"အေမ..အေမ"
သူမေခၚေသာ္လည္းသူ႔အေမမွာမႏိုးေပ။သူမဆက္မႏိုးရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
"အင္းငါ့အေမလည္းပင္ပန္းေန႐ွာမွာအိပ္ပါေစေလ"
ေဆာင္းႏွင္းသူသည္သူ၏ကတင္ခုတင္ေဘးခံုေပၚမွေရပုလင္းကိုယူ၍ဖန္ခြက္ထဲသို႔ငွဲ႔ကာေသာက္လိုက္သည္။သူမစိတ္ထဲတြင္နည္းနည္းစိမ့္တိမ့္တိမ့္ျဖစ္ေနသည္။
"ေအးလိုက္တာျပတင္းေပါက္ႀကီးကပြင့္ေနတာပဲ"
သူမထကျပတင္းေပါက္ကိုပိတ္ရန္အတြက္တံခါးကိုဆြဲလိုက္ၿပီးအျပင္ကိုအမွတ္မထင္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အေလာင္းထားရာရင္ခြဲရံုႏွင့္ကကၠိဳပင္အိုႀကီးအဲဒီအနားတြင္ရပ္ေနေသာေကာင္မေလးနစ္ေယာက္သူတို႔အေဆာင္႐ွိရာကိုေလ်ွာက္လာေနသည္။
"ညဘက္ႀကီးဘယ္သူလဲမသိဘူးေလ်ွာက္သြားေနပါလားလူနာေစာင့္လားမသိဘူး"
သူမကအေပၚထပ္ျဖစ္သျဖင့္ေအာက္ကိုဆက္၍ၾကည့္ေနမိသည္။ထိုေကာင္မေလးမွာတျဖည္းျဖည္းနဲ႔သူ႔ေအာက္ဖက္သို႔ေရာက္လာသည္။ထိုေကာင္မေလးမွာအေ
ပၚသို႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ေဆာင္းႏွင္းသူမွာ
"အား......."
ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္လိုက္သည္။သူမ၏အေမမွာလည္းလန္႔ႏိုးလာသည္။
"သမီးေဆာင္းႏွင္းသူဘာျဖစ္တာလဲ"
"ေအာက္မွာအေမဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုေတြ႔တယ္အေမ"
ေဆာင္းႏွင္းသူ၏အေမမွာေအာက္သို႔ၾကည့္လိုက္သည္ဘာမွမ႐ွိေပ။ေဆာင္းႏွင္းသူမွာေတာ့ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ကိုေန႐ွာသည္။ခဏအၾကာဆရာဝန္ေရာက္လာၿပီးအိပ္ေဆးထိုးေပးမွၿငိမ္ၾကသြားသည္။အစြဲအလမ္းႏွင့္ဝိညာဥ္သည္တကယ္႐ွိေနသည္ပင္ျဖစ္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
***************ညေက်ာင္း(၅)**************
အေ႐ွ႕အရပ္ဆီမွေနမင္းႀကီးသည္ေရာင္နီပ်ိဳ႕အန္စျပဳလာေပသည္။ငွက္ကေလးမ်ား၏ေတးဆိုသံတို႔သည္ေလာကႀကီးကိုအလွတင္ေနေပသည္။ပ်ားပိတုန္းေလးမ်ားသည္လည္းဟိုဟိုဒီဒီပ်ံဝဲကာဝတ္ရည္မ်ားကိုကူးလူးယွက္သန္းလ်က္႐ွိေပသည္။ထိုသို႔မဂၤလာ႐ွိေသာနံနက္ခင္းတြင္ရင္ခြဲရံုေ႐ွ႕မွလူတစ္စုအေျဖတစ္ခုခုကိုေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အသုဘအခန္းအနားပင္ျဖစ္သည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အေမကိုသူ၏အေဖမွာတြဲထား၏။အေတာ္ငိုထားသျဖင့္ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ေနသည္။ရင္ခြဲရံုေ႐ွ႕တြင္ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသူမ်ားထဲတြင္ဆရာမေဒၚခ်ိဳခ်ိဳလည္း႐ွိေနသည္။လက္ထဲတြင္စာရြက္တစ္ရြက္ကိုကိုင္လို႔အမိန္႔ျပန္စာပင္ျဖစ္သည္။ရင္ခြဲရံု၏တံခါးဖြင့္သံကိုၾကားလိုက္ရေသာအခါလူအမ်ားမွာအားလံုးလႈပ္လူပ္ရြရြျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ငိုသံမ်ားလည္းထြက္ေပၚလာသည္။အေခါင္းကိုကားေပၚမတင္ခင္တြင္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္သူမ၏အမိန္႔ျပန္စာကိုအေခါင္းေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏နာေရးမွာသိပ္စည္ကားလွသည္မဟုတ္ေပ။အသုဘကားကအလယ္ကသြားသည္။ေဆာင္းႏွင္းသူ၏ေဆးရံုအေဆာင္ေ႐ွ႕တြင္ကားမွာတုန္႔ခနဲရပ္တန္႔သြားသည္။
"ဟာဘာျဖစ္တာလဲကားကလည္းကြာ"
အသုကပို႔ေသာသူမ်ားမွာခပ္လန္႔လန္႔ျဖစ္သြားသည္။ကားမွာအေၾကာင္းမဲ့ရပ္စရာမ႐ွိေပ။ကားသမားမ်ားလည္းဆင္း၍ၾကၫ့္ၾကသည္။ကားမွာဘာမွမျဖစ္သို႔ေသာ္စက္မွာလံုးဝႏႈိးမရေတာ့ေပ။
"ေသခ်ာၾကည့္ပါဦးဟဘာျဖစ္တာလဲကြာအသုဘ႐ွင္ေတြကိုအားနာဖို႔ေကာင္းၿပီကြ"
ကားမွာဘယ္လိုႏႈိးႏႈိးမရေပ။ထိုစဥ္ေဆးရံုအေဆာင္အေပၚထက္မွေအာ္သံတစ္ခုထြက္လာသည္။ကားမွာလည္းစက္ႏိုးသြားသည္။ပံုမွန္အတိုင္းဆက္ၿပီးထြက္ခြာလာခဲ့သည္။လူအမ်ားသတိမထားမိသည္ကစာရြက္
ျဖဴေလးတစ္ရြက္မွာေလထဲမွာလြင့္၍က်က်န္ခဲ့သည္။
စာရြက္ကေလးမွာေလလြင့္၍လမ္းေပၚသို႔ျပန္႔ခနဲၾကသြားသည္။စာရြက္ကေလးမွာေရးထားတာကအမိန္႔ျပန္
ၾကားျခင္းဆိုေသာစာေၾကာင္းေလးျဖစ္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ေဆာင္းႏွင္းသူတစ္ေယာက္လည္းဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏ေႏွာက္ယွက္ျခင္းကိုခံေနရသျဖင့္ေဆးရံုတြင္မေနရဲေတာ့သျဖင့္ေဆးရံုအျမန္ဆင္းေျပးေတာ့သည္။သူမ၏အေမမွာလည္းအေႏွာက္အယွက္ကင္းေအာင္သိမ္ဝင္ပုတီးကိုအျမဲလည္ပင္းတြင္ဆြဲထားေပးသျဖင့္ခုရက္ပိုင္းအေႏွာက္အယွက္ကင္းေဝးေနသည္။သူမလည္းလူႀကီးေတြနားသာေနသည္အျပင္လည္းမထြက္ေပထို႔ေၾကာင့္သူမအေဖႏွင့္အေမသည္ေက်ာင္းျပန္တက္ေစသည္။ေဆာင္းႏွင္းသူလည္းမျငင္းသာ၍ေက်ာင္းျပန္တက္ရသည္။
အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းကေလးသည္အရင္လိုတည္ၿငိမ္စြာပင္႐ွိၾကသည္။ေဆာင္းႏွင္းသူဆံုးတာဒီေန႔ရက္လည္ေန႔ပင္ျဖစ္သည္။ေက်ာင္းမွာလည္းပရိတ္ေတြရြက္အိမ္မွာလည္းပရိတ္ရြက္ကာဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုအမ်ွအတန္းေပးေဝၾကသည္။သို႔ေသာ္...
"ဟဲ့ေက်ာင္းမွာညပိုင္းဆိုေက်ာင္းမွာသရဲေျခာက္တယ္တယ့္ေက်ာင္းေစာင့္ဦးေလးႀကီးကေျပာတယ္"
"ဟယ္...ဟုတ္လားဝသုန္႐ွင္းသန္႔နဲ႔တူတယ္ေနာ္"
"ေလ်ွာက္မေျပာနဲ႔ေနာ္နင့္ကိုလာေျခာက္လိမ့္မယ္"
"အမေလးနင္ေနာ္"
ေက်ာင္းသားေတြ၏ပါးစပ္ဖ်ားတြင္တကယ္သရဲေျခာက္သည္ဟူေသာစကားမ်ားမွာပ်ံ႕လြင့္ေနသည္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာမကြၽတ္မလြတ္ဘဝႏွင့္ေက်ာင္းကိုလာေနေၾကာင္းအစ႐ွိသည္မ်ားကိုေျပာ၍မဆံုးႏိုင္ေပ။ထိုအရာမ်ားကိုမယံုေသာေက်ာင္းသားတစ္စု႐ွိၾကသည္။သူတို႔အဖြဲ႔ႏွင့္တစ္ျခားေက်ာင္းသားအဖြဲ႔မ်ားအျငင္းအခုန္
ျဖစ္ၾကသည္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြမင္းတို႔ေျပာေနတာေတြဘာမွအဓိပၸါယ္မ႐ွိဘူးသရဲဆိုတာမ႐ွိဘူးကြမယံုဘူးကြာ"
"မ႐ွိဘူးလို႔ဘယ္သူေျပာႏိုင္မလဲကြေျခာက္ခံရတယ့္သူေတြအမ်ားႀကီးကြ"
"မယံုဘူးကြသရဲေဘာေၾကာင္တယ့္အလုပ္ေတြပါကြာ
ဟားဟားဟား...."
"မင္းကအဲေလာက္ေတာင္ျဖစ္ေနတာမင္းသြားရဲလားညပိုင္းငါတို႔အေဆာင္ကိုပဲပတ္ကြာ"
"ရတယ္ေလမင္းတို႔ဘာေၾကးလဲေျပာ"
"မင္းပတ္ခဲ့တာကိုvideo႐ိုက္ထားအဲတာကိုငါတို႔အဖြဲ႔ကၾကည့္မယ္မင္းတို႔အဖြဲ႔ပတ္လို႔ရရင္ငါတို႔မင္းတို႔ကိုအဝတစ္ဝိုင္းေပးမယ္ဟုတ္ၿပီလား"
"ေအးမင္းေယာက်ာ္းကတိေနာ္"
"ကတိကြာေဟ့ေကာင္မင္းသာလုပ္လိုက္"
"ေကာင္းၿပီေလဒီေန႔ညေက်ာင္းၿပီးရင္ငါတို႔အိမ္မျပန္ပဲ
ငါတို႔ပတ္မယ္"
သူတို႔အေလာင္းအစားကိုသေဘာတူလိုက္ၾကသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အခ်ိန္ကားညကိုးနာရီခန္႔သိပ္မိုးမခ်ဳပ္ေသာ္လည္းက်ယ္ဝန္းလွေသာေက်ာင္းဝန္းႏွင့္မီးေရာင္သိပ္ေသာအေမွာင္ထုကညသန္းေခါင္ယံအလားမဲေမွာင္ေနလွေပသည္။တစ္ခါတစ္ရံသစ္ပင္ေပၚမွဖ်က္ခနဲထပ်ံသြားေသာအေကာင္မ်ားကသရဲတစ္ေကာင္လိုေခ်ာက္လန္႔ေနသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွတိုက္ခက္သြားေသာေလ
မ်ားကဝိညာဥ္တစ္ေကာင္တိုးေဝွ႕သြားသလိုခံစားေနရသည္။
"ေဟ့ေကာင္ေတြမေၾကာက္ၾကနဲ႔ေနာ္ခဏေလးနဲ႔တစ္ဝိုင္းဖူလံုမွာ"
"ေအးပါကြာျမန္ျမန္ေတာ့လုပ္ၾကမယ္ကြာစိတ္ထဲေလးေနလို႔ကြ"
"ေအးပါကြာမင္းကလဲ..ဖုန္းေပးေဟ့ေကာင္"
"ေအးေရာ့"
ဖုန္းကင္မရာကိုဖြင့္လိုက္သည္ဖလက္မီးကာအသင့္ဖြင့္ထားသည္။သူတို႔အေဆာင္၏ေအာက္ကိုစတင္ေလ်ွာက္သြားေတာ့သည္။သူတို႔ေလ်ွာက္ေနစဥ္ေ႐ွ႕မွဝုန္းခနဲျဖတ္ေျပးသြားသလိုအရိပ္ႀကီးတစ္ခု..
"ဟာ...ေဟ့ေကာင္ဘာႀကီးလဲဟျပန္ရေအာင္ကြာစိတ္မသန္႔ေတာ့ဘူးကြာ"
"ဟာကြာအေကာင္တစ္ေကာင္ေနမွာပါမင္းကလဲ"
သူတို့ေ႐ွ႕ကိုဆက္ေလ်ွာက္ၾကသည္။ေအာက္ထပ္ေကာ္ရစ္တာၿပီးေသာအခါအေပၚထပ္သို႔တက္လိုက္သည္ေမွာင္ေနသျဖင့္ေ႐ွ႕သို႔ပင္ေကာင္းေကာင္းမျမင္ရပဲ
ျဖစ္ေနသည္။ေကာ္ရစ္တာဆံုးခါနီးေ႐ွ႕သို႔ဆက္ေလ်ွာက္ရာတြင္ရယ္သံတစ္ခုၾကားလိုက္ရသည္။
"ဟား...ဟာ...ဟား..."
"ဟာဘာလဲဟ"
ဖုန္းဖလက္မီးႏွင့္ထိုးၾကည့္ရာတြင္ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္သူတို႔ကိုျပံဳးျပေနေသာမ်က္ႏွာႀကီးဝသုန္႐ွင္းသန္႔
"အား...သရဲ "
ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္၍ေျပးၾကသည္အလာကခဏလာေသာေကာ္ရစ္တာကခုေတာ္ေတာ္႐ွည္သလိုခံစားေနရသည္။အေနာက္မွလည္းလိုက္လာေနသည္ရယ္သံႀကီးကဟိန္းလို႔ေ႐ွ႕တြင္ဘာမွန္းမသိပဲအ႐ွိန္လြန္ကာေကာ္ရစ္တာအဆံုးမွေအာက္သို႔က်သြား၏။က်န္ႏွစ္ေယာင္မွာေျခဦးတည့္ရာေျပးၾကသည္။ေက်ာင္းေစာင့္မွာလည္းဝုန္းဝုန္းဒိုင္းဒုိင္းအသံမ်ားေၾကာင့္လာၾကည့္ရာေျမျပင္ေပၚတြင္ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အသက္မ႐ွိေတာ့ေပေဘးနားမွာကင္မရာမီးကအေဖြးသားဝရံတာေပၚကိုဓာတ္မီးျဖင့္ထိုး
ၾကည့္လိုက္ေသာအခါေအာက္သို႔ၾကည့္ေနေသာမ်က္ႏွာျဖဴႀကီးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
အပိုင္း၆ဆက္ရန္.......
#အြန္လိုင္းဝိညာဥ္
***************ညေက်ာင္း(၆)****************
ညတြင္းခ်င္းပင္လူနာတင္ယာဥ္သံမ်ားက်ယ္ေလာင္စြာေပၚထြက္လာသည္။အနီးအနား႐ွိလူမ်ားလည္းလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ၿပီးေက်ာင္း၏ေ႐ွ႕တြင္လူစုလူေဝးမ်ားပင္ျဖစ္ေနသည္။ေက်ာင္းမွဆရာမမ်ားလည္းေက်ာင္းသို႔အေျပးလာရသည္။တာဝန္ၾကရဲမ်ားသည္လည္းမိမိတို႔စစ္ေဆးရန္႐ွိတာမ်ားကိုလုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။
"ေက်ာင္းေစာင့္ကအေလာင္းကိုအရင္ျမင္ခဲ့တာေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာကြၽန္ေတာ္အသံၾကားလို႔သြားၾကည့္ခဲ့တာပါ"
"အနားမွာလူရိပ္လူေယာင္ျမင္မိေသးလား"
"ဘာလူမွေတာ့မျမင္ခဲ့ရပါဘူးဒါေပမယ့္ဟိုေလ"
"ဘာဟိုလဲေျပာေလ"
"သရဲေတာ့ေတြ႔ရတယ္ဆရာ"
"ခင္ဗ်ားေျပာတာအထူးအဆန္းပါလားက်ဳပ္ေတာ့မယံုႏိုင္ဘူးဘယ္လိုျမင္ခဲ့တာလဲေျပာစမ္းပါဦး"
"ကြၽန္ေတာ္အေလာင္းကိုၾကည့္ၿပီးအေပၚကျပဳတ္က်တာဆိုေတာ့အေပၚကိုဓာတ္မီးနဲ႔ထိုးၾကည့္လိုက္တယ္အဲမွာမ်က္ႏွာျဖဴျဖဴႀကီးဗ်ာၾကက္သီးေတြေတာင္ထတယ္ဗ်ာ"
"ေအးေလခင္ဗ်ားေျပာတာမွတ္ထားလိုက္ပမယ္"
ရဲမ်ားအကုန္ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးၿပီးေသာအခါအေလာင္းကိုသယ္သြားၾကသည္။သူတို႔အားလံုးမွာညေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနသျဖင့္ေဘးျမက္ပင္မ်ားထဲတြင္ၾကေနေသာဖုန္းကိုမျမင္လိုက္ၾကေခ်။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ေက်ာင္းတြင္ဆရာဆရာမမ်ားေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားမွာေၾကာက္သူမ်ားကေ
ၾကာက္ၾကတစ္ခ်ိဳ႕ကျပန္ေျပာၾကႏွင့္႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖစ္ေနၾကသည္။
"ဟိုေကာင္ေတြတကယ္လုပ္တာပဲကြငါတို္႔ေျပာတာမွမယံုတာကိုခုေတာ့ေသၿပီသူ႔ေနာက္လိုက္ေတြကေတာ့ေဆးရံုေရာက္တယ့္ေကာင္ေရာက္နဲ႔သူတို႔ဘာေတြ႔ခဲ့ရတာလဲမသိဘူးေနာ္"
"ေအးကြေက်ာင္းေစာင့္ေျပာတာေတာ့မ်က္ႏွာျဖဴုျဖဴ
ႀကီးနဲ႔ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္တယ့္"
"ဒါဆိုတစ္ကယ္သူမကြၽတ္ေသးဘူးကြခုဆိုအေဖာ္ေတာင္ရသြားၿပီေနာ္"
သူတို႔လည္းေျပာသာေျပာရသည္ေနာက္ေက်ာကမလံုေပေသရတယ့္သူကသူတို႔ပေရာဂလည္းပါသည္။သူတို႔ေျပာေနတုန္းပင္အတန္းပိုင္ဆရာမကေခၚသည္ဟုလာေျပာသည္။သူတို႔လည္းေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္သြားလိုက္ၾကသည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ၏မ်က္ႏွာမွာအရင္ကထက္ခက္ထန္ေနသည္ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။
"မင္းတို႔မွန္မွန္ေျပာၾကေနာ္မေန႔ကဘာအေလာင္းအစားလုပ္ၾကလဲ"
"ဟိုေလဆရာမသားတို႔မေန႔ကဒီအေဆာင္ကိုညပိုင္းတစ္ပတ္ပတ္ရဲရင္တစ္ဝိုင္းအဝစားဆိုၿပီးေလာင္းခဲ့ပါတယ္ဆရာမ"
"နင္တို႔ေတာ္ေတာ္မိုက္တယ့္ေကာင္ေတြမနက္ျဖန္မိဘေခၚလာခဲ့ၾကၾကားလား"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ"
"ေနပါဦးဒါနဲ႔သူတို႔သြားခဲ့တာကိုမင္းတို႔ကိုဘာနဲ႔သက္ေသျပမွာလဲ"
"သူတို႔ဖုန္းနဲ႔video႐ိုက္ထားမယ္လို႔ေျပာပါတယ္"
"ေအးငါသိၿပီနင္တို႔သြားလို႔ရၿပီ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာေက်ာင္းသားေသဆံုးခဲ့ရေသာေနရာကိုသြားကာတစ္ခုခုကိုအသဲအသန္႐ွာေဖြေနသည္။ျမက္ဖုတ္တစ္ခု၏ေအာက္တြင္ေပၚေနေသာအမဲေရာင္အပိုင္းအစေလးသူမဆြဲယူလိုက္သည္ဖုန္းတစ္လံုးမွန္ေတြေတာ့ကြဲလို႔သူမဖုန္း၏ေနာက္ကိုအဖံုးခြာကာၾကည့္လိုက္ေတာ့sd cardကိုေတြ႔လိုက္ရသည္သူမထိုsd
cardကိုပဲယူကာဖုန္းကိုခပ္ေဝးေဝးသို႔လြင့္ပစ္လိုက္သည္။sd cardကိုေသေသခ်ာခ်ာသိမ္းကာအမူအ
ရာမပ်က္အတန္းထဲသို႔ဝင္ကာပံုမွန္အတိုင္းစာသင္ေနသည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔တို႔အတန္းမွာတစ္ေယာက္ေနရာလြတ္ေနသည္။ေနာက္တန္းကလူမွာၾကပ္ေနေသာ္လည္းေ႐ွ႕တန္းကိုမထိုင္တာေတြ႔ရသည္။
"ဟဲ့ေနာက္ကေကာင္မေလးေတြၾကပ္ေနတာကိုေ႐ွ႕ကိုလာထိုင္ေလတစ္ေယာက္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေျပာလိုက္သည္။ေကာင္မေလးမ်ားမွာမရဲတစ္ရဲျဖစ္ေနသည္။ဘယ္သူမွမသြားရဲေပ။
"ဟဲ့ငါေျပာေနတယ္ေလမသြားဘူးလား"
အစြန္မွာထိုင္ေနေသာေကာင္မေလးမွာမရဲတစ္ရဲႏွင့္သြားထိုင္လိုက္သည္။ဘာမွေတာ့မျဖစ္ေပ။ထိုစဥ္ညေနပိုင္းကိုေရာက္လာသည္။သြားထိုင္ေသာေကာင္မေလးမွာစာေရးေနရင္းၿငိမ္သြားသည္။
"ဒီအပိုင္းကိုေသခ်ာၾကၫ့္ၾကေနာ္အေရးႀကီးတယ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာေနာက္ကိုသတိမထားမိပဲေက်ာက္သင္ပုန္းတြင္စာကိုသာေရးေနသည္။သူမေနာက္သို႔လွၫ့္အ
ၾကည့္တြင္..
"ဟဲ့ဟိုေကာင္မေလးဘာျဖစ္ေနတာလဲ"
ဘာမွျပန္မေျပာေခ်ဆံပင္ေတြမွာလည္းေ႐ွ႕ကိုၾကေနသည္။
"ငါေမးေနတယ္ေလ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳေျပာရင္းဆိုရင္းငံု႔ေနေသာေခါင္းကိုဆြဲလွန္လိုက္သည္။
"အေမေလး"
သူမကိုယ္တိုင္ပင္လန္႔သြားသည္။မ်က္ျဖဴႀကီးလန္ေနသည္။
"ဟားဟားဟားနင့္ကိုငါသက္မယ္"
မင္းသန္႔စင္ထိုင္ေနေသာဘက္ကိုလက္ညိွးေငါက္ေငါက္ထိုးကာေျပာသည္။
"သမီးဘာျဖစ္တာလဲစိတ္ထိန္းေလ"
"နင့္ကိုဒီညလာသက္မယ္သတိထားေနဟားဟားဟား"
ထိုသို႔ေျပာကာလဲက်သြားသည္။မင္းသန္႔စင္မွာအသက္႐ႈရန္ပင္ေမ့ေနသလိုျဖစ္ေနသည္။ေကာင္မေလးမွာေတာ့သတိမရေသး၍ဆရာမမ်ားအလုပ္႐ႈပ္ကုန္ၾကသည္။ခဏအၾကာတြင္ဒီေန႔ဆယ္တန္းမ်ားညေက်ာင္းပိတ္ေၾကာင္းကိုေလာ္စပီကာမွေၾကညာလိုက္သည္မင္းသန္႔စင္တစ္ေယာက္လဲအိမ္သို႔တန္းျပန္ကာဘုရားခန္းမွမထြက္ေတာ့ပဲေနလိုက္သည္။သူလည္းစိတ္ထဲတြင္ေနာက္က်ိက်ိျဖစ္ေနသျဖင့္internetသံုးရန္ဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္သည္ပထမဆံုးစတက္လာေသာviber
massage
"Hi my dear"
ဖုန္းနံပါတ္က09784111139ျဖစ္သည္။
"ဟင္ငါလည္းမသိပါဘူးဘယ္သူလဲမသိဘူး"
မင္းသန္႔စင္သည္viber content addလိုက္
ေသာအခါေပၚလာေသာနာမည္က
"ဝသုန္႐ွင္းသန္႔"
သူမ်က္လံုးျပဴးသြားသည္ေနာက္ထပ္ဝင္လာေသာmassageက
"အခ်ိန္မ႐ွိေတာ့ဘူးနင့္အသက္ေပးရေတာ့မယ္"
"အခ်ိန္ၾကလာၿပီနင္ေသရမယ္"
မင္းသန္႔စင္လည္းဖုန္းကိုပါဝါပိတ္ကာေဇာေခြၽးမ်ားပ်ံေမေတာ့သည္။
အပိုင္း၇ဆက္ရန္..........
ဒီလင့္ေလးကလာၿပီးညေက်ာင္း၁၂၃၄၅၆၇ကိုဖက္႐ႈႏိုင္ပါတယ္႐ွာမေတြ႔သူမ်ားလည္းအဆင္ေျပေအာင္ပါ~
https://m.facebook.com/onlinesoulbool?ref=stream
**************ညေက်ာင္း(၇)****************
မင္းသန္႔စင္မွာဘုရားခန္းထဲတြင္အျပင္မထြက္ရဲပဲထိုင္ေနသည္။ဖုန္းကိုလည္းပါဝါပိတ္ကာခပ္ေဝးေဝးတြင္ထားလိုက္သည္။စိတ္ထဲမွာလည္းေတာင္းပန္ခ်င္စိတ္က
ျဖစ္ေနသည္။သူမွားခဲ့ေတာ့သူ႔အျပစ္ကလည္းႀကီးေပါ့
ထိုစဥ္ဘုရားခန္းတံခါးကိုတစ္ေယာက္ေယာက္ကလာေခါက္သည္။
"ေဒါက္....ေဒါက္.....ေဒါက္....."
အလိုလိုမွမလံုမလဲျဖစ္ေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သျဖင့္ပိုမို၍ေၾကာက္လန္႔သြားသည္။သူမရဲတစ္ရဲႏွင့္.....
"ဘယ္သူလဲ"
"ေမေမပါသား"
"ဪအေမလား"
သူသက္ျပင္းခ်လိုက္ကာအခန္းတံခါးကိုသြားဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
"သားဘာလုပ္ေနတာလဲဘုရားခန္းကကိုမထြက္လို႔လာၾကည့္တာ"
"သားေၾကာက္တယ္အေမဒီေန႔ေက်ာင္းမွာဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကဝင္ပူးၿပီးသားကိုသက္မယ္လို႔ေျပာတယ္"
"အမေလး..ဘုရားေရေလာကႀကီးဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲမသိေတာ့ဘူး"
"အဲတာေၾကာင့္သားေၾကာက္တယ္ေျပာတာပါအေမ"
"လာသားမေၾကာက္နဲ႔အေမတို႔႐ွိတယ္အေမ့အခန္းထဲလာအိပ္"
မင္းသန္႔စင္လည္းသူ႔အေမ၏ေခၚရာေနာက္လို႔လိုက္လာခဲ့သည္။
"အေမ...အေဖကဘယ္သြားလဲ"
သူ႔အေမမွာဘာမွမေျပာေခ်ဒီတိုင္းတိတ္ဆိတ္လို႔သူလဲသူ႔အေမမၾကားလို႔ေနမွာပါဆိုၿပီးသူ႔ကိုေနာက္ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာသူ႔အေမကိုသြားကိုင္ကာထပ္ေမးလိုက္သည္။
"အေမ..အေဖဘယ္သြားလဲလို႔"
ဆက္ခနဲသူ႔အေမကသူ႔လက္ကိုျပန္ကိုင္လိုက္သည္လက္ကေအးတိေအးစက္ႀကီးေနာက္ၿပီးသူ႔ဘက္ကိုလွည့္လိုက္ေသာအခါမင္းသန္႔စင္မွာအလြန္ပင္ေၾကာက္လန္႔သြား၏။မ်က္ျဖဴႀကီးလန္ေနေသာသူ႔အေမသူ႔ကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္လိုအျပဳအမူနဲ႔...
"ဟားဟားဟားငါ့ကိုမွတ္မိေသးလား"
"နင္မလာနဲ႔ဝသုန္ရွင္းသန္႔ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ေတာင္းပန္တယ္ဟုတ္လားငါလဲနင့္ကိုသက္ေတာ့မွာေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ဟားဟားဟား"
သူ႔အေမမွာလက္ႏွစ္ဖက္ကိုေ႐ွ႕ကိုတန္းလိုက္ၿပီးသူ၏လည္ပင္းကိုဖစ္လိုက္သည္။မင္းသန္႔စင္မွာေၾကာက္အားလန္႔အားျဖင့္
"လြတ္ေနာ္မလုပ္နဲ႔လြတ္...အား.....ကယ္ပါဦး"
သူမ၏သန္မာလွေသာလက္ႀကီးကအတင္းဖစ္ထားသျဖင့္သူလည္းရံုးမထြက္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။အသက္႐ူကလည္းအရမ္းက်ပ္လာသျဖင့္လႈပ္ပင္မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။သူ၏အေဖမွာအျပင္သြားရာကေနျပန္လာေသာအခါထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္အတင္းေျပးဆြဲသည္။
"မိန္းမဘာျဖစ္ေနတာလဲလြတ္လိုက္အဲတာနင့္သားေလ"
သူ႔အေဖကလည္းအရမ္းဆြဲသူ႔အေမကလည္းသတိျပန္ဝင္လာသည္။
"ဟင္ကြၽန္မဘာျဖစ္သြားတာလဲဟင္"
"မင္းဘာျဖစ္လဲမသိဘူးလားသားသားေခၚလို႔လည္းမရေတာ့ဘူး"
"သားေလးဘာျဖစ္သြားတာလဲမသိဘူးသားေလးသားမင္းသန္႔စင္သား"
မင္းသန္႔စင္မွာအသက္႐ႈအရမ္းၾကပ္သြားသျဖင့္သတိေမ့သြားသည္။သူ႔အေမမွာလည္းသူ႔ကိုယ္ကိုဘာျဖစ္မွန္းမသိပဲျဖစ္ေနသည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ေလာကႀကီး၏ေျပာင္းလဲမႈကံၾကမၼာမွာျမန္ဆန္လွေပသည္။ဝသုန္႐ွင္းသန္႔မွာေသဆံုးသြား၏။ေနာက္ေက်ာင္းကကေလးတစ္ေယာက္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔သည္တကယ္ပင္မကြၽတ္မလြတ္တာလားတိုက္ဆိုက္မႈေၾကာင့္ေပလားသို႔ေလာသို႔ေလာႏွင့္ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳမွာစဥ္းစားခန္းဖြင့္ေနသည္။သူမသတိရသြားသည္။
"ဟုတ္သားပဲsd card႐ွိေသးတာပဲငါဖြင့္ၾကည့္မွ"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳသည္computerေ႐ွ႕တြင္ထိုင္လိုက္ကာသူမcard readerႏွင့္တြဲ၍sd cardထဲကvideo
ဖိုင္ကိုလိုက္႐ွာလိုက္သည္။သူမေတြ႔သြားေသာအခါဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ပထမေတာ့ဘာမွမထူးျခားေပvideoမွာပံုမွန္ပင္ျဖစ္သည္။သူတို႔အေပၚတက္၍ေကာ္ရစ္တာဆံုးခါနီးတြင္ရပ္လိုက္ၿပီးေအာ္၍ထြက္ေျပးၾကသည္။သူမအဲဒီအပိုင္းကိုslowလုပ္၍ၾကည့္လိုက္သည္။
သူမပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔အံ့ဩသြားသည္။အျဖဴအရိပ္ႀကီးသူတို႔ေ႐ွ႕မွာသူမvideoကိုရပ္ထား၍ထိုအျဖဴအရိပ္ႀကီးကိုzoomဆြဲၾကည့္လိုက္ေသာအခါလူပံုသ႑န္ဆံပင္ပံုစံမွာဂုတ္ဝဲေလးပါးစပ္ကေယာင္ထြက္သြားသည္။
"ဝသုန္႐ွင္းသန္႔"
သူမအစကကေလးေတြေျပာေနၾကတယ့္သရဲေျခာက္တာကိုမယံုေပခုမွသူမလက္ေတြ႔ၾကမွယံုေတာ့သည္။
"ဝသုန္ရယ္နင္မိုက္လွပါလားလူေတာင္သက္ေနၿပီေပါ့ေနာ္သမီးရယ္နင္အစကအဲလိုမဟုတ္ပါဘူးဘာျဖစ္တာလဲ"
ေဘးနားမွသူမတင္ထားေသာေရခြက္မွာအေၾကာင္းမဲ့
ၾကကြဲသြားသည္။သူမသတိထားမိလိုက္သည္။
"သမီးဝသုန္ဆရာမနားမွာ႐ွိေနတာလား"
တင္ထားေသာစာအုပ္ပါျပဳတ္က်သြားသည္။
"သမီးလုပ္ရက္ေတြမွားေနတယ္ေနာ္သမီးဆရာမအမ်ွေဝမယ္ေနာ္သမီးသာဓုေခၚေနာ္"
ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာအခါသူမ၏အခန္းတြင္ပိတ္ထားေသာတံခါးမွာဝုန္းခနဲပြင့္ထြက္သြားသည္။ေဒၚခ်ိဴခ်ိဳလည္းပြင့္ထြက္သြားေသာတံခါးေပါက္မွၾကည့္လိုက္ေသာအခါပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးသူမကိုသူစိမ္းတစ္ေယာက္အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္လို႔ေနာက္တစ္ျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
"ဟူး....ဒုကၡေတြေရာက္ေတာ့မယ္မနက္ၾကရင္ပရိတ္ရြတ္ဖို႔တိုင္ပင္မွ"
သူမလည္းဘုရား႐ွိခိုး၍ဝသုန္႐ွင္းသန္႔ကိုရည္စူးကာအမ်ွေဝလိုက္သည္။သူရသည္မရသည္ေတာ့မသိေပရပါေစလို႔သူမဆုေတာင္းမိသည္။မဟူရာအလားေမွာင္မဲလွေသာညကိုေက်ာ္ဖ်က္ရေပဦးေတာ့မည္။
အပိုင္း၈ဆက္ရန္.........
အရင္အပိုင္းမ်ားမေတြ႔ပါကကြၽန္ေတာ္၏pageကိုလာေရာက္ဖက္႐ႈပါ...
https://m.facebook.com/onlinesoulbool?ref=stream
**************ညေက်ာင္းဇတ္သိမ္း************
ေမွာင္မဲေနေသာည၏စိုးမိုးမႈကိုမခံႏိုင္ေအာင္ေနမင္း
ႀကီး၏အလင္းေရာင္ကေလာကႀကီးေပၚထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္လာသည္။မည္သည္တို႔မွတားဆီး၍မရေအာင္ေနေရာင္ျခည္မွာက်ေရာက္လာေတာ့သည္။အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းမွာေတာ့ဆရာမဆရာမမ်ားအစည္းအေဝးကိုအေစာႀကီးက်င္းပေနၾကသည္။
"ေက်ာင္းမွာေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေသဆံုးသြားတာအားလံုးသိၿပီးေလာက္ပါၿပီအဲဒီကိစၥကကြၽန္ေတာ္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းကိုအ႐ုပ္ဆိုးေစတယ္အဲဒီေက်ာင္းသားကေဒၚခ်ိဳခ်ိဳအတန္းကေနာ္"
"ဟုတ္ပါတယ္ဆရာႀကီးကြၽန္မအခန္းကပါ"
"အဲဒါဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲေဒၚခ်ိဳခ်ိဳညေက်ာင္းကေနအဲဒီေက်ာင္းသားကမျပန္ဘူးလား"
"ကြၽန္မတို႔လည္းျပန္သြားၿပီမွတ္ေနတာသူတို႔ကအေလာင္းအစားေၾကာင့္အဲလိုျဖစ္သြားတာပါ"
"အဲကိစၥကိုသိၿပီးၿပီေနာက္မျဖစ္ေအာင္ဆရာမကေက်ာင္းသားေတြကိုဂ႐ုစိုက္ေစခ်င္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီးကြၽန္မတစ္ခုေတာင္းဆိုလို႔ရမလား"
"ေျပာပါေဒၚခ်ိဳခ်ိဳ"
"ကြၽန္မတို႔အေဆာင္ကိုပရိတ္ရြတ္ခ်င္တယ္ဆရာႀကီးစိတ္ထဲမသန္႔လို႔ပါ"
"ပရိတ္ရြတ္တာကေတာ့မမွားပါဘူးေကာင္းပါတယ္လုပ္ပါဆရာမ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာႀကီးမနက္ျဖန္ပဲရြတ္ျဖစ္ေအာင္စီစဥ္ပါ့မယ္"
"အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ၾကပါစည္းကမ္းကိုအထူးလိုက္နာၾကပါ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာႀကီး"
သူတို႔ေတြအစည္းအေဝးၿပီးသြားၾကသည္။ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခုေတြးမိသည္။ပရိတ္ရြတ္ပြဲလုပ္မည္ဆိုလ်ွင္ဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏မိဘမ်ားမင္းသန္႔စင္၏မိဘမ်ားေဆာင္းႏွင္းသူ၏မိဘမ်ားကိုအေၾကာင္းၾကား၍လုပ္လ်ွင္ပိုေကာင္းမည္ဟုသူမေတြးမိ၏။ေက်ာင္းအျပန္လွည့္ဝင္မွျဖစ္မယ္ေပါ့ဟုေတြးလိုက္သည္။သူ႔အေတြးပင္မဆံုးလိုက္ေပမင္းသန္႔စင္၏အေမမွာေက်ာင္းသို႔ေရာက္လာသည္။
"ဪ...မင္းသန္႔စင္ရဲ႕အေမပါလားလာအမလာ"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာမအေရးႀကီးလို႔"
"ဘာအေၾကာင္းလဲအမ"
"ကြၽန္မကိုမေန႔ကေလသရဲဝင္ပူးလို႔"
"ဟင္ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲအမ"
"သရဲဝင္ပူးၿပီးကိုယ့္သားကိုျပန္ၿပီးလည္ပင္းဖစ္မိတယ္ဆရာမရယ္"
"ဟယ္...မင္းသန္႔စင္ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ"
"သူ႔အေဖအေရာက္ျမန္လို႔ေပါ့သူ႔အေဖသာအေရာက္ေႏွးရင္မေတြးဝင့္စရာပဲဆရာမရယ္"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့အမရယ္"
"သားကေတာ့ခုေျပာတယ္ဆရာမဝင္ပူးတာဝသုန္႐ွင္းသန္႔တယ့္"
"ဟင္"
"ဟုတ္တယ္ဆရာမကြၽန္မတစ္ခုခုလုပ္မွျဖစ္မယ္ေတာ္ေတာ္ဆိုးေနၿပီဆရာမ"
"အမကဘယ္လိုလုပ္ဖို႔စီစဥ္ထားလည္း"
"ပေရာဂဆရာနဲ႔သားကိုလိပ္ျပာခ်ဳပ္ၿပီးအကာအကြယ္ယူရမယ္"
"ျဖစ္ပမလားအမရယ္ဒီမွာေတာ့ပရိတ္ရြတ္ဖို႔စီစဥ္ထားတယ္"
"ကြၽန္မဝသုန္႐ွင္းသန္႔အေမနဲ႔လည္းေတြ႔ခ်င္တယ္"
"အင္းေလကြၽန္မတို႔ေတြ႔ၾကတာေပါ့"
အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းမွာေတာ့ေက်ာင္းသားမ်ားသည္သရဲေခ်ာက္သည္စသည္ျဖင့္သတင္းႀကီးေနၾကသည္။ဆရာမေတြကေတာ့ပရိတ္ရြတ္ဖို႔ျပဳလုပ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ေက်ာင္းတြင္မနက္အေစာႀကီးလာ၍အခန္းကိုသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၾကသည္။ထိုေန႔ကဘုရင့္ေနာင္အသင္း၏တာဝန္ပင္ျဖစ္သည္။မနက္အေစာႀကီးလာသူမ်ားဆိုလို႔မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ပဲ႐ွိသည္။ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ကလည္းေက်ာင္း၏ေအာက္ထပ္တြင္ဆင္း၍အမႈိတ္လွည္းၾကသည္။မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ထဲသာအခန္းထဲတြင္က်န္ခဲ့၍သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေနၾကသည္။ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္မွာသန္႔႐ွင္းေရးကိုသူတို႔လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။တံျမတ္စည္းလွည္းအၿပီးတြင္ဆရာမထိုင္ခံုမွပန္းအိုးကိုလဲမလို႔ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္...
"ဟင္......"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးအံ့ဩသြားၾကသည္။သူတို႔မနက္ပျမင္တာကဇီဇဝါပန္းခုျမင္ရတာကႏွင္းဆီပန္းႏွစ္ပြင့္။
"ဟဲ့မနက္ကအဲဒီပန္းမဟုတ္ဘူးေနာ္"
"ေအးေလဘာျဖစ္တာလဲဟ"
"အျမင္မွားတာေနမွာပါဟတကယ္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး"
"ေအးဟာပန္းလဲဖို႔ျပန္ယူလာခဲ့ဟာ"
သူပန္းအိုးကိုေသခ်ာယူလိုက္ကာခံုေပၚတင္လိုက္သည္။
"ဟဲ့သြားမယ္ေလ"
"ေနပါဦးဟငါပိုက္ဆံယူလိုက္ဦးမယ္မုန္႔စားရေအာင္"
"ေအးေအး"
သူတို႔ပိုက္ဆံယူၿပီးပန္းအိုးယူရန္ခံုသို႔အၾကၫ့္တြင္ပန္းအိုးမွာမ႐ွိေတာ့မူလေနရာသို္႔ျပန္ေရာက္သြားသည္။
"ဟဲ့ငါေသခ်ာထားထားတာနင္ျမင္တယ္ေနာ္"
"ငါျမင္တယ္ဟ"
"ဟို....မွာၾကည့္လိုက္ဦးဟ"
အသင္းတာဝန္ၾကဇယားျဖစ္သည္။ဘုရင့္ေနာင္အသင္းမိန္းကေလးအသင္းေခါင္းေဆာင္ကမဝသုန္႐ွင္းသန္႔။
"ဟဲ့လာဟာျမန္ျမန္သြားရေအာင္"
ထိုစဥ္ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခုလံုးပိန္းပိန္းေမွာင္သြားသည္။မိုးခ်ိန္းသံမွာလည္းဂ်ိန္းခနဲလ်ွပ္စီးတစ္ဝင္းဝင္းႏွင့္အေၾကာင္းမဲ့သဲသဲမဲမဲရြာခ်လိုက္သည္။သူတို႔လည္းေ
ျပးထြက္လိုက္သည္။မိုးရြာသျဖင့္ေက်ာင္းေပၚျပန္ေျပးတက္လာသည့္ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ျပန္ေတြ႔သည္။
"ဟဲ့အလန္႔တစ္ၾကားနဲ႔ဘာျဖစ္လာတာလဲဟ"
"ငါတို႔သရဲေျခာက္လို႔ဟ"
"ဘယ္မွာလဲဟသရဲက"
ေျပာေျပာဆိုဆိုသူတို႔အခန္းေ႐ွ႕ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။တစ္ကိုယ္လံုးေရေတြစိုရႊဲေနၿပီးပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးကရပ္ေနသည္။
"အား....သရဲ"
ေအာ္လိုက္ၿပီးသံုးေယာက္မွာထြက္ေျပးၾကသည္။တစ္ေယာက္မွာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ရပ္က်န္ခဲ့သည္ေ
ျပးဖို႔သတိမရေပ။ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔ေကာင္မေလးမွာတျဖည္းျဖည္းနဲ႔သူ႔ေ႐ွ႕ကိုလာရပ္သည္။က်န္ခဲ့ေသာေကာင္မေလးရဲ႕နာမည္ကေမးစရာမလိုေပေဆာင္းႏွင္းသူျဖစ္သည္။သူ႔ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနသူကဝသုန္႐ွင္းသန္႔သူမဘာမွမေျပာႏိုင္ေပႏႈတ္မွတစ္ခုသာထြက္လာသည္။
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါဟာဒါငါ့ရင္ထဲကစကားအစစ္အမွန္ပါ"
"နင္ငါ့ကိုသစၥာေဖာက္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္ပါတယ္ဟာငါကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့သူ႔အေျပာမွာငါၿငိတြယ္သြားမိပါတယ္နင့္ကိုနစ္နာေစခ်င္တယ့္စိတ္မ႐ွိပါဘူးဟာဒီအျပစ္အတြက္ငါ့အသက္ကိုနင္ယူသြားပါ"
ဝသုန္႐ွင္းသန္႔သည္ေဆာင္းႏွင္းသူနားကိုကပ္သြားလိုက္သည္ေနာက္ၿပီးေဆာင္းႏွင္းသူ၏ပါးျပင္ကိုအနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္သည္။
"ငါနားလည္ပါတယ္ဟာဒါေပမယ့္ငါ့ကိုနင္တစ္ခုကူညီမွျဖစ္မယ္"
"ေျပာငါဘာကူညီေပးရမလဲသူငယ္ခ်င္း"
"နင့္ခနၶာကိုယ္ကိုငါ့ကိုခဏငွါးပါေနာ္ငါတကယ္လိုေန
ၿပီဟေနာ္"
"နင္ယူသြားပါဟာ"
"ငါနင့္ေက်းဇူးကိုမေမ့ပါဘူးဟာ"
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္လက္ကိုတစ္ေယာက္ေႏြးေထြးစြာကိုင္လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ေဆာင္းႏွင္းသူမွာ႐ုတ္တစ္ရက္ေတာင့္ခနဲျဖစ္သြားသည္ေနာက္ၿပီးမိုးသည္းေနသည့္ၾကားထဲမွတစ္ေနရာရာကိုဦးတည္သြားေနသည္။သူသြားေနတာဝသုန္႐ွင္းသန္႔၏အိမ္ကိုဦးတည္သြားေနသည္။အိမ္ေ႐ွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါသူမေအာ္ေခၚလိုက္သည္။
"အေမ့.........."
အထဲမွအိပ္ရာထဲတြင္မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္သူ႔အေမႏွင့္အိမ္ေ႐ွ႕ဧည့္ခန္းတြင္သူ၏သမီး၏ဓာတ္ပံုေလးမ်ားကိုၾကည့္ေနေသာသူ႔အေဖေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်က္ႏွာမ်ားႏွင့္ၿပိဳင္တူပင္အိမ္ေ႐ွ႕ကိုထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
"အေမ့အေဖ...သမီးပါသူမ်ားခနၶာကိုယ္နဲ႔လာရတာပါသမီးအေမတို႔ကိုေတြ႔ခ်င္ေနတာ"
"သမီးေလးဝသုန္...."
ဝသုန္၏အေမမွာမိုးရြားႀကီးထဲသို႔ေျပးထြက္သြားသည္။ေနာက္ကလိုက္လာတာသူ႔အေဖ။
"သမီးရယ္အေမအမ်ွေဝခဲ့တယ္ေလသမီး"
"သမီးမရလိုက္ဘူးအေမသမီးကလဲ့စားေခ်ခ်င္စိတ္နဲ႔အမ်ွမရခဲ့ဘူးအေမ"
"အေမ့သမီးေလးရယ္အျဖစ္ဆိုးလွတယ္ကြယ္အေမဘယ္လိုေျဖရမလဲသမီး"
"အေဖႀကီးသမီးကိုသတိရလားဟင္"
အေဖျဖစ္သူမွာေယာက်ာ္းႀကီးျဖစ္ေပမယ့္လည္းတုန္ရီေသာအသံႀကီးျဖင့္
"ရတာေပါ့သမီးရယ္အေဖတစ္ရက္မွမေမ့ခဲ့ပါဘူးအေဖငါ့သမီးကိုေမ်ွာ္လင့္ထားခဲ့တာပါသမီးရယ္အေဖသမီးအေမထက္မပိုေပမယ့္မေလ်ာ့ပါဘူးသမီးရယ္"
"သမီးအေဖနဲ႔အေမကိုကန္ေတာ့ခဲ့မယ္ေနာ္ေက်ာင္းမွာဒီေန႔ပရိတ္ရြတ္ပြဲ႐ွိတယ္သမီးကိုအမ်ွေဝေပးပါေနာ္"
"စိတ္ခ်ပါသမီးရယ္အေဖနဲ႔အေမအမ်ွေဝေပးမယ္ေနာ္
သမီးေနာ္"
သူတို႔ေတြေျပာေနစဥ္ေနာက္မွေျပးလာသူတစ္ဦးအ
ျဖဴအစိမ္းဝတ္ဆံုနဲ႔ဆရာမတစ္ဦးေဒၚခ်ိဳခ်ိဴပင္ျဖစ္သည္
"သမီးဆရာမေလသမီးရယ္သိေသးလားဟင္"
"ဆရာမ..သမီးခဏခဏလာေတြ႔ပါတယ္ဆရာမရယ္သမီးအျမဲသတိရပါတယ္"
"သမီးရယ္မမိုက္နဲ႔ေနာ္ဆရာမတို႔အမ်ွေဝတာကိုသာဓုေခၚေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမသမီးကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္ေနာ္"
မိုးေတြကတေဝါေဝါနဲ႔သည္းေနသည့္မိုးေရထဲတြင္သူတို႔ၾကေသာမ်က္ရည္မွာမိုးေရမ်ားႏွင့္လံုးေထြးေနေတာ့သည္။ခ်စ္ခ်င္းေမတၱာနဲ႔သံေယာဇဥ္မွာသာမန္လူတို႔အဖို႔အႀကီးမားဆံုးေႏွာင္ႀကိဳးပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
မိုးရြာထဲတြင္ကားတစ္စီးသည္အေလာတစ္ႀကီးေမာင္းႏွင္လာသည္ကားထဲတြင္မင္းသန္႔စင္တို႔သားအမိသံုးေယာက္ကားေမာင္းသူကသူ၏အေဖ။
"ေတာက္....အေရးႀကီးပါတယ္ဆိုမွမိုးကသည္းကြာ"
"ျမန္ျမန္သာေမာင္းပါ႐ွင္သားကိုဟိုသရဲမထပ္ေႏွာက္မယွက္ရဲေအာင္ပေရာဂဆရာဆီျမန္ျမန္ေရာက္မွျဖစ္မယ္"
"ေအးပါကြာ"
ထိုစဥ္ဖုန္းမည္သံထြက္ေပၚလာသည္။ဖုန္းနံပတ္က09784111139မင္းသန္႔စင္၏အေမမွာဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။
"ဟဲလိုဘယ္သူလဲမသိဘူး"
"ကြၽန္မဝသုန္႐ွင္းသန္႔ပါ"
"ဪ..သရဲမနင္ဘာေႏွာက္ဦးမလို႔လဲ"
"ေနာက္ကိုသာအျမန္လွည့္ျပန္လာခဲ့ပါကြၽန္မအားလံုးကိုခြင့္လႊတ္တယ္"
"နင့္မာယာေတြ႐ိုးေနၿပီသရဲမရယ့္ငါတို႔နင့္လိပ္ျပာကိုခ်ဳပ္ဖို႔သြားေနၿပီ"
ထိုစဥ္မင္းသန္႔စင္၏အေဖမွာၾကားဖ်က္၍ဖုန္းကိူလုယူကာေျပာလိုက္သည္။
"သရဲမနင္ကိုဖမ္းဖို႔ငါတို႔ပေရာဂဆရာဆီသြားေနၿပီ
ဟားဟားဟား..."
ထိုစဥ္......
"႐ွင့္ေ႐ွ႕မွာအမေလး......"
အ႐ွိန္မထိန္းႏိုင္၍အေ႐ွ႕မွလာေနေသာဆယ္ဘီးကား
ႀကီးကိုဝင္တိုက္လိုက္ကာ......ေသြးသံရဲရဲနဲ႔ဖုန္းေလးကေတာ့မီးပြင့္ေနဆဲincoming callဆိုၿပီး
09784111139ဆိုတယ့္ဖုန္းနံပတ္နဲ႔လူေတြကေတာ့ေသြးသံရဲရဲ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေသဆံုးေနၾကၿပီျဖစ္သည္။အ.ထ.က(၃)ေက်ာင္းေလးမွာေတာ့ဘုန္းႀကီး
မ်ား၏ပရိတ္ရြတ္ဖက္သံႏွင့္အတူငိုသံမ်ားေႏွာလ်က္
"မဝသုန္႐ွင္းသန္႔ႏွင့္တကြအားလံုးၾကားၾကားသမ်ွအမ်ွအမ်ွအမ်ွယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့သာဓု.......
သာဓု......သာဓု"
ထိုသို႔အမ်ွေဝသံကိုေက်ာင္းအျပင္မွတစ္စံုတစ္ေယာက္ကသာဓုလိုက္ေခၚေနသည္။ပန္းေရာင္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ေကာင္မေလးသာဓုေခၚၿပီးေက်ာင္းထဲကိုလက္ျပေနသည့္ပံုကိုလူသံုးေယာင္သာျမင္ရသည္။အဲလူေတြကမည္သူေတြဆိုသည္မွာ.................။
ႀကိဳးစားပါဦးမည္။တစ္ဦးေပၚတစ္ဦးေမတၱာထားကာေအးခ်မ္းၾကပါေစ။
#အြန္လိုင္းဝိညာဥ္ 7.7.15ေန႔လည္2:28